Излегување од плакарот

Пред десетина дена од „плакарот“ излезе Закари Квинто. Актерот познат по улогите на Спок во „Ѕвездени патеки“ и Сајлер во „Херои“ долги години одбиваше да зборува за сопствената сексуална ориентација, но самоубиството на еден младич го натера да се декларира како хомосексуалец. Честитки за храброста која ја смогнал.

Овој октомври уште една личност излезе од еден поинаков „плакар“. Приказната за ова излегување е нешто поинтересна од онаа за Квинто.

Таа приказна започнува со младиот, надежен политичар од Македонија - Груевски. За време на предизборната кампања во јуни 2006, новоименуваниот лидер на ДПМНЕ ја напаѓа власта за „анемичноста“ во приближувањето кон ЕУ. На про-европски ориентираното мнозинство му ветува економска преродба и брз влез во НАТО и ЕУ. Успева да ја добие власта и сите очекуваат да почне неговата „магија“.

Но, наместо да ги исполни своите ветувања, тој почнува да се занимава со ширење национализам, саморекламирање, прескапи кампањи, популистички мерки.

Неговата Влада го докусури македонското судство, ја партизира администрацијата, го притисна независното новинарство, ги прогони неговите неистомисленици, ја угнети слободата на говор, ја зголеми сиромаштијата, ја зголеми меѓуетничката тензија. Со секој нов извештај на ЕК, премиерот добиваше сериозни забелешки за овие негови (не)намерни грешки, кои ниту еднаш не се обиде да ги отстрани.

Минуваа недели, месеци, години во кои Груевски со секој свој потег ја уназадуваше својата земја и го сопираше нејзиното патување кон Европа. Со години премиерот ги уверуваше неговите сограѓани дека прави сè за да ја однесе земјава во Македонија. Некои му веруваа. За сето тоа време, тврди дека ја води земјата по патот кон ЕУ, иако со неговите постапки на сите им се чини дека го прави спротивното. Слатки се парите од европските фондови, поарно е да се премолчат вистинските ставови, отколку да се изгуби шансата да се трошат.

Сепак, неодамна се покажа дека неговата европска определба била само декларативна и ништо повеќе. По последниот извештај на ЕК на сите им стана јасно дека ЕУ нема да нè прифати токму заради Груевски.

Извештајот на ЕК го натера Груевски да излезе од „плакарот“. Сфати дека е залудно да лаже за својата политичка ориентација. Нема потреба да се претставува како нешто што не е. Отворено и пред сите призна дека не е европски ориентиран. Дека не го интересира привлечниот и убавиот статус на земја членка на ЕУ. Заинтересиран е само за својот сопствен статус - премиер на изолирана земја, во која од ден на ден расте сиромаштијата, корупцијата, меѓуетничката тензија, а се намалува безбедноста, перспективноста, демократијата.

Добро е што конечно призна како стојат работите. Сега останува на сите македонски граѓани да одлучат дали ќе го поддржат Груевски и со тоа ќе ја одберат еврофобичната страна, или ќе го отфрлат евроскептицизмот и ќе се одлучат за опцијата која ќе ја внесе Македонија во ЕУ.

Среќно на сите!

„Оваа година октомври има 5 понеделници, 5 саботи и 5 недели. Ова се случува еднаш на секои 823 години! Ова се нарекува „многу пари“. Потоа копирајте го и поставете, а парите ќе пристигнат во рок од четири дена. Врз основа на пророштвото на Кинезот Фенг Шуи. Кој нема да копира, ќе биде без пари. Копирајте во рок од 11 минути од читањето. Среќен е оној кој е роден во овој месец“.

Овој спам, кој проструи пред неколку дена на Фејсбук, уште еднаш ме убеди дека сум опкружена со летаргични конформисти. Очигледно оние кои го копирале спамот на својот статус тоа го направиле автоматски, небаре се машини. Не знам дали од безидејност, или неупатеност, или навика, или мрза, луѓево воопшто не се обиделе да пресметаат дека од  последниот пат кога октомври имал по 5 саботи, недели и понеделници, до сега минале само 7, а не 823 години.

Општеството ни е помодарско. Кога еден ќе објави нешто, тоа го прават сите, без да размислат. Доволно е само еден Фејсбук пријател да напише „Почивај во мир, Стив Џобс“, па сите да почнат со постирање жални фацички и солзички за иноваторот за кој до вчера не знаеја дека постоел. При тоа, не им текнува да прочепкаат по интернетот, па да видат дека генијалецот не само што зад себе има значајни технолошки остварувања, туку и армија експлоатирани Кинези кои работат 18 часа дневно во фабриките кои токму тој ги создаде.

Луѓето имаат капацитет, ама како да не сакаат да размислуваат со својата глава. Претпочитаат некој да им соџвака, па тие само да голтнат; сакаат некој со инка да им го стави во глава она што „треба“ да го знаат. И затоа се запознаени со она што НЕКОЈ сака да го знаат.

Опасен е конформизмот кој владее во нашето општество. Некои велат дека е продукт на долгогодишната транзициска голгота, ама мене ми се чини дека е нечиј успешен проект за перење мозоци. Во секој случај, конформизмот е сеприсутен во нашава држава, се прели во сите возрасни, интелектуални и професионални структури.

Во изминативе неколку години секакви дезинформации, „кромид“ вести проструија во јавноста и беа прифатени како вистинити.

Луѓето не се задлабочуваат во веста која ја слушаат, не ги интересира позадината на настанот. Кај нив нема место за сомнеж.

Затоа здраво за готово си сфатија дека Дуле Млекарот бил нарко дилер; дека Груевски слушал техно и изнајмувал велосипед; дека Анџелина Џоли паднала од јахта и се удавила; дека Бранко е крив за сѐ; дека Мартин Нешковски починал од природна смрт; дека СДСМ е целосно одговорен за политиката која земјава ја води во изминативе 20 години.

Живееме во такво време и таква држава, што сме принудени да внимаваме на сѐ што се случува околу нас. Постојано да ни бидат „отворени четири очи“, како што велат повозрасните.

Конформизмот и потчинетоста ве успаа. Полесно е да ги набљудуваш настаните, а не директно да се вклучиш во нивното проследување. Оддалечете се од удобноста на летаргичноста, охрабрете се и тргнете во потрага по вистината. Самите истражувајте, самите согледувајте ги ситуациите од повеќе аспекти, самите доаѓајте до заклучоци.

Ако не го сторите тоа, самите ќе бидете виновни за сопственото пропаѓање.